ZOstaniesz moją...?

Zostaniesz moją…?
Moją na zawsze…?

Będę Twoim Tarzanem!
Na lianach będę Cię bujał!
Kiście bananów przynosił!
Z małpami Cię zaznajomię!
Na rękach po dżungli nosił!
…
…
Nie…?

Będę Twoim Romeem!
Pod balkonem serenady Ci śpiewał!
Otruć się dam dla Ciebie!
Zatłukę dla Ciebie każdego!
I spotkamy się znowu w niebie!
…
…
Nie…?

Będę Twoim Tristanem!
Z boru do Ciebie krzyczał!
Spać obok Ciebie będę!
Legendy o nas napiszą!
Przez morza do Ciebie przybędę!
…
…
Nie…?

To może Spidermanem!
O mocach wręcz niezwykłych!
Porządku zostanę obrońcą i prawa!
Uratuję Cię z rąk niegodziwych!
Taki mąż to wręcz genialna sprawa!
…
…
Nie…?

Superman…!!
…
…

To może… Kulfonem!
…
…
A może….
A chromol się, to tylko przedstawienie było!!

--------------------------------------------------------------------------------------
Moja pierwsza komedia :D

Rozerwanie - Śmierć, kalectwo = życie, szczęscie wieczne

Gdy skazanego za cudzołożnictwo mężczyznę wlokły konie, ciekawe co też sobie myślał.
Może to że wreszcie nie będzie miał problemów.
Może to że będzie wiele jego części dla jego kochanek.
Może to że będzie miał święty spokój od płacenia za wszystko, grzechy, winy.
A może to...
Że już jej nigdy nie ujrzy... :(

Miałem tutaj zamieścić wiersz dla jednej, bardzo ważnej dla mnie osoby.
Ale stwierdziłem, że taki tekst bardziej ją poruszy niż bezładne, chaotyczne rymowanie.
I nie jest to osoba z poprzedniej, podobnej notki.
Mam nadzieję że ta osoba wie o kogo chodzi.


Gdy się blask od Twoich oczu odbił
Miętlik i chaos, we łbie mi się zrobił
Czy to te chwile, czy piękne wspomnienia
Nic nie poruszy, naszych serc, kamienia.
Nie powiem nic o Tobie, o to nie musisz się lękać
Gdy po raz kolejny, przed Toba będę klękać...


Tym oto tworem kończę tą gorzką refleksję nad tym co mnie dzisiaj napadło...
Kilka starych wierszy, kilka wspomnień, kilka widoków na zatłoczonej ulicy...
I nie wiem już sam czego ja chcę...
Ale może chcę Ciebie...

Ballada o niechcianym uczuciu

Zostawiasz mnie znowu we łzach
Zapomniałaś o tych wszystkich latach...
Ja czekam tu zbyt długo!
ALe już wiem że to koniec.
Że już nie wrócisz...

Więc zostawiłaś mnie znowu
Nie będę czekał żebyś znowu skończyła ze swoim nowych chłopakiem
Ale zawsze możesz wrócić do domu
Więc przepraszam że musiałaś być ze mną tak długo...

Mówisz że mnie kochasz
Kochasz po raz kolejny
Ale jeżeli mnie kochasz...
To gdzie jesteś?
Mówisz że: "jestem Ci potrzebny jak nikomu na świecie...
Ale idź do diabła!"
Więc gdzie jesteś?!

Uchylę swoje drzwi dzisiaj
Chociaż wiem że i tak mnie nimi popchniesz
Czuję się przy Tobie jak bezwolna lalka
Więc powiedz mi, na co mam czekać??

Mówisz że mnie kochasz
Kochasz po raz kolejny
Ale jeżeli mnie kochasz...
To gdzie jesteś?
Mówisz że: "jestem Ci potrzebny jak nikomu na świecie...
Ale idź do diabła!"
Więc gdzie jesteś?!

Jednak nie!
Mam jedno życzenie..
Nie chcę już tego!
Nie potrzebuję tego!
Wiesz już dlaczego to robię??
Pójdę sam
Tam gdzie wreszcie ja będę chciał
Bo nie potrzebuję tego!
Ale jednak znowu....
Do cholery, znowu.....!!!

Znowu mówisz że mnie kochasz
Kochasz po raz kolejny
Ale jeżeli mnie kochasz...
To gdzie jesteś?
Mówisz że: "jestem Ci potrzebny jak nikomu na świecie...
Ale idź do diabła!"
Więc gdzie jesteś?!

Niekończąca się opowieść

Wśród zieleni wiecznych lasów
Błękicie czystej wody
Kolorów kwiatów polnych
Dojrzałych kłosów zboża
Z pełnymi kieszeniami
Plecaka owoców pełnego
Po równej piaszczystej drodze
Z przyjacielem przy boku
Bez kamyka w bucie
Bez ostów na poboczu
Bez krzyków chamów spod baru
Z cichym bzykiem owadów koło ucha
Ze słońcem radośnie świecącym
Z widokiem dech zapierającym
Z kochaną osobą przy boku
Ze łzą na jej policzku
Na kamieniu, kiedy odpoczywasz
Na szorstkim materiale kanadyjki
Kiedy w okół przyjaciół masz
Gdy oddech jest wreszcie spokojny
Gdy nie myślisz ze smutkiem o jutrze
Właśnie wtedy to jest…
To jest Twoja niekończąca się opowieść...
Może ją opiszesz...?

Fantazja nad pięknem cierpienia

Krzyk
Ból
Gwałt
Strach
Cierpienie jest potrzebą, życia fascynacją
Tumultem nagłych myśli, oczywistą racją
Wyjałowionym światem, zagładą istnienia
Krzykiem nienawiści, musem dręczenia
Wołają o pomstę, straszliwy wrzask
Wszechobecna noc, niedoczekany brzask
CHmura burzowa, grom jasny z nieba
Głod powszechny, okruszek chleba
CHoroba straszliwa, nieuleczalna
Depresja ciemna, wręcz maniakalna
Kropla krwi, na białej tkaninie
Noc która na wieczność nie minie
Trup ludzki, bardzo gęsto się ściele
Ciało ludzkie zaklęte w popiele....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
....
Czy to nie piękne...?

Fantazja nad pięknem umierania.

Ranny, stary żołnierz, na leżance leży
Śmierć do niego żołty, straszliwy uśmiech szcerzy
- Odejdź groźna zjawo - wnet zawoła stary
Jam weteran wojen! Ja nie wierzę w czary!
- Jam jest śmierć jedyna, i pod moją kosą
Tłumy ludzi swych zmarłych na pochówek niosą
Czy Tyś jest bywały, czy stary, czy młody
Po mojej wizycie, giną całe rody!
Jam nie jest magiczna, czas uwierzyć może
Że ja ciągle burzę, ale także tworzę
Biskup, czy cyrulik, uczeń czy w szkole mistrzowie
Śmierć jest wybawieniem, każdy Ci to powie
Bo ja nie chcę złego... Jestem wybawieniem
Nie chcę władać Tobą ani Twoim mieniem
Jestem okropna bo wciąż tak mnie pojmujesz
I sam sobie beze mnie wizję tą gotujesz.
Jestem z Raju posłana by nieść ukojenie
Jednak, codziennie słyszę kłamliwych obelg brzmienie
Jako to ja zła, i jaka to paskudna
W modlitwach proszona, w targach trudna.
Ja Ci powiem jedno. Jeżeli pozwolisz
Sam się z okowów nędznego żywota wyzwolisz...
- Nie lękam się nadal, bo ja wierzę w słowa
Któreś powiedziała. Życia mego odnowa
Być może się dopełni, ale w sumie szkoda
Życia darowanego, starości osłoda...
- Nie umrzesz Ty na wieki, o to się nie lękaj
- Daj się zastanowić, pośpiecham mnie nie nękaj!
- Twój czas już nadszedł, nie ma więc pośpiechu
I tak Ci zabiorę, cudną moc oddechu...
- Jesteś bezlitosna, a jednak pełna cnoty
WIęc dlaczego iść za Tobą nie mam ochoty?
- Bo starzy już jesteście. Ruszaj więc do boju
DO ostatniej bitwy... Do rajskiego wodopoju...
- Chwyć mnie za rękę, głowy mi nie ścinaj
- ZNam ja swą powinność, Ty mnie nie zaklinaj!
- Odejść będzie ciężko, już to wszystko czuję
Ale może to Ciebie właśnie poszukuję...?

W dni kilka znaleziono martwego generała
Na ustach mu o uśmiech, Śmierć się postarała.
Ciało czyste, całe, w doskonałym stanie
Nie zapomniała, o wielkiej w boku ranie.
Jaki morał płynie, z fantazji o śmierci cudnej?
A taki, że gdy dobrze żyć - umierać jest... trudniej...

Fantazja nad pięknem odrzucenia.

I chociaż wiem że to nieprawda
I wiem, że to już nie wróci
Nadzieję trzeba mieć zawsze
Bo gdy nawet ona odejdzie
Serce kamieniem się stanie
Na zawsze pozbędziesz się ciepła
Bo tam gdzie naszych świtaów są końće
Świeci dla Ciebie moje słońce

Muzyka ta nie zamilknie
Nie ucichnie we mnie na wieki
Bo za dużo się jej nasłuchałem
I zbyt mi się spodobała
Bez Ciebie nie będę już sobą
I Ty za daleko mnie jesteś
Choć tam gdzie naszych światów są końce
Świeci dla Ciebie moje słońce

Kłamstwem bym tego nie nazwał
Wątpieniem też raczej nie
Żal to za duże słowo
Łgarstwo pluje w twarz
Zadaję sobie pytanie
Od początku mego wyznania
Czy tam gdzie naszych światów są końce
Świeci dla mnie Twoje słońce...??

Automobilne, skondensowane, alternatywne, bla, bla, bla, Moja Prawo Harcerskie.

1. Harcerz sumiennie spełnia swoje obowiązki wynikające z Przyrzeczenia Harcerskiego.
2. Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy.
3. Harcerz jest pożyteczny i niesie pomoc bliźnim.
4. Harcerz w każdym widzi bliźniego, a za brata uważa każdego innego harcerza.
5. Harcerz postępuje po rycersku.
6. Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznać.
7. Harcerz jest karny i posłuszny rodzicom oraz wszystkim swoim przełożonym.
8. Harcerz jest zawsze pogodny.
9. Harcerz jest oszczędny i ofiarny.
10. Harcerz jest czysty w myśli, w mowie i uczynkach; nie pali tytoniu i nie pije napojów alkoholowych

OTÓŻ NIE!!!!

1. Harcerz STARA SIĘ jak najbardziej spełniać swoje obowiązki wynikające z przyczenia harcerskiego
2. Harcerz STARA SIĘ nie kłamać i być słownym.
3. Harcerz STARA SIĘ być miłym i fajnym i w ogóle to pomagać komu trzeba
4. Harcerz w każdym swoim koledze z drużyny widzi bliźniego a za brata uważa każdego swojego przyjaciela. I STARA SIĘ szanować innych, tych gorszych
5. Harcerz nie jest wandalem i chamem. A przynajmneij SIĘ STARA.
6. Harcerz nie pali, nie struga i nie zrywa żywych i młodych roślin. A przynajmniej STARA SIĘ robić to jak najrzadziej
7. Harcerz nie przeklina swoich przełożonych i nie jedzie im za plecami. A przynajmniej STARA SIĘ spełniać ich polecenia i ich respektować.
8. Harcerz nie ma doła 30 razy dziennie. A przynajmniej STARA SIĘ tego nie pokazywać po sobie i wywoływać w okól siebie sztucznego współczucia.
9. Harcerz STARA SIĘ by pieniądze były czymś co zawsze można stracić i nie powinno się tym bezsensownie szafować.
10. Harcerz STARA SIĘ pić, palić i przeklinać jak najrzadziej i nie powinien nakłaniać do tego innych.


Nie wiem czy to pod wpływem gorzkich refleksji czy bierzących wydarzeń, w każdym razie, postanowiłem zrobić alternatywne prawo harcerskie które uwzględniałoby by dzisiejszą modę i zachowania. Ktokolwiek by to przeczytał i miał do mnie jakieś zastrzeżenia, to niech wie, że to nie tylko dla innych, ale równiez dla siebie to stworzyłem.
Czym jest w ogóle dzisiaj prawo harcerskie??
Zbiorem niepotrzebnych nikomu zasad, które z czasem choć po przysiędze, łamiemy ( szczególny nacisk na MY).
Słowem - prawo harcerskie nie jest dekalogiem harcerza.
Jest pracą dodatkową, która jedynie pomaga nad sobą pracować.
Bo, proszę was, wskażcie mi chociaż jednego harcerza, który co do JEDNEGO punktu wypełnia całe prawo harcerskie...

List do Boga

W znoju, we krwi, w brudzie
W melancholii, smutku i brudzie
W krzyku, w samotności i ciszy
Zatrzymany jak na fotograficznej kliszy
Dusza jak miecz zaklęty w kamieniu
Jak mistyczny dar życia, zaklęty w istnieniu
Tajemnice są różne, i jest ich zbyt wiele
Zamkniętych jedna w drugiej, w słabym ludzkim ciele
Pełnym blizn i ran, samych cieni siedlisko
To człowiek, jedyne takie w świecie zjawisko.
Boże coś jeden nad światem panujesz
CO życia budujesz i w łasce rujnujesz
Zejrzyj raz na mnie, i nie tak jak Hioba
Niech mnie nie dotknie na duszy choroba
Bo ja jestem słaby, jak trzcina na wietrze
I zegnę się do ziemi brudnej, by mieć życie lepsze
Szukam Cię nadal i wierzę w to ciągle
Że poszukiwania moje będę mógł odwlec

- Sił mi brakuje, mój Ojcze Jedyny!!
- Więc zawierz we mnie i w swoje czyny!!
- Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił...?
- By Ciebie, mój synu do Raju dopuścić!!
- Nie mogę, nie mogę, muszę pójść do Ciebie!!
Ojcze, któryś zamknięty, w tym przedwiecznym chlebie!
- Zawierz we mnie synu, bo jak ja tu przed Tobą
Przed innymi, jak Ojciec, ukaże się osobą.
Wierz we mnie synu, bo ja jestem obok
Nawet gdy niebo zasnutą aurą burzową

Boże Ty jesteś, i ja to wciąż czuję
I siebie całego Tobie ofiaruję
Z grzechami moimi i ze słabościami
Z każdym prawym i wszystkimi łgarzami
Ja wierzę w Twego Syna, i jak "amen" w pacierzu
Krzyczę w głos na świat cały : TOBIE UFAM, JEZU"!!!

Koniec.Ende.Fin.The End.Koniec.Finito.End.Koniec.

Nie wiem czy będziesz czytała tego posta.
Nie mam zielonego pojęcia, czy rozumiesz co ja powiedziałem.
Nie chciałem żeby to zabrzmiało tak, jak zabrzmiało.
Nigdy w życiu nie chciałem z Tobą stracić kontaktu.
A jak na razie właśnie na to się zanosi.
Milczenie jest lepsze od mowy, bo nie tracimy wtedy osób dla nas najważniejszych.
Nie wytrzymam dłużej tego stanu jaki teraz jest.
Nie ma szarości.
Jest albo "tak", albo "nie".
"Przyjaciel" to też za duże słowo.
Ale w końcu Ty się do ludzi przywiązujesz.
Mam nadzieję że to minie, i znowu będę mógł pisać z Tobą o największych pierdach...
I znowu będę Twoim Przyjacielem.
Nawet jeżeli TYLKO nim.
Wiesz że to o Tobie piszę.
A kto nie musi, ten o tym nie będzie wiedział.
"Albo robisz coś, albo nic(...)"
:*